تعیین حداقل میزان قابل جستجوی آنتی بیوتیکها با به کارگیری دو روش استفاده از سواب و دیسک و روش کروماتوگرافی لایه نازک همراه با بیوتوگرافی

در این مطالعه با به کارگیری روش کروماتوگرافی لایه نازک همراه با بیواتوگرافی (tlcb) همراه با ارزیابی منحنیهای استاندارد مربوطه،19 گروه آنتی بیوتیکی مختلف مورد جداسازی و تشخیص قرار گرفتند. حساسیت روشها و مقدار دارو از طریق اندازه گیری حداقل میزان قابل جستجو(mdcs) (میلی لیتر/میکروگرم)،میزان حلقه ممانعت از رشد(z) (سانتیمتر) و مقدار حرکت دارو از مبدا سیلیکاژل (rf)(سانتی متر) تعیین می گردد. یک تکه کوچک از آگار از منطقه شفاف مربوط به آخرین mdcs را در روش دیسک انتخاب کرده و روی صفحات سیلیکاژل قرار داده،بعد از اینکه کاملاً خشک شد،صفحات را در حلال کلرور آمونیوم با گرادیانهای غلظتی(5/0 ،1 ،2، 3، 5، 10، 20درصد)قرار داده شد. rf و mdcs را در این روش اندازه گیری کرده و از روی mdcs مقادیر و غلظتهای داروی مورد آزمایش بعد از مقایسه بااستاندارد مربوطه اش معلوم می گردد. باکتری مورد آزمایش atcc 6633 , bacillus subtillis و محیط کشتam5 (difco) بودند که محیط کشت در دو لایه ریخته میشد. نتایج نشان میدهد که هر چقدر mdcs پایینتر باشد میزان حلقه ممانعت از رشد کمتر می گردد و روش حساستر است. در روش دیسک میزان mdcs پایینتر و میزان حلقه ممانعت از رشد کمتر گردیده است . برای مثال در پنی سیلین جی (pcg) میزان mdcs و z به ترتیب 025/0 میلی لیتر /مایکروگرم و 6/13 سانتیمتر بوده است و این مقادیر در روش tlcb به ترتیب 25 میلی لیتر/مایکروگرم و 25 سانتی متر گردیده است. بنابراین استفاده از روش tlcb همراه با روش دیسک نتایج بسیار رضایتبخشی میدهد.